روز هفتم محرم الحرام
امام زمان خطاب به امام حسین(ع): سلام بر طفل شیر خوار.سلام بر بدن های بی دست و پا.سلام بر خاندانی که نزدیک آقای خود بودند.
خون آسمانی
چرا در خیمه غوغاست؟چرا فریاد زنان بر آسمان هاست؟چرا علی از گهواره فرو افتاده؟مگر صدای غربت امام حسین به گوش او هم رسیده؟اصلا مگر او هم می تواند حسین را یاری کند؟نکند قرار است او هم سرباز امام حسین باشد؟نه!خدانکند!آخر او نوزادی بیش نیست با زبانی خشکیده و چشمانی بی رمق اما اهل معرفت است خون حسینی در رگانش می جوشد.یزیدیان هم که تشنه خون حسینی اند.اصلا حرمله را بدین سبب آورده اند تیر اندازی اش حرف ندارد.تیر سه شعبه و زهر آلوده اش در کمان است و خودش در کمین.نشانه اش یک نور سپید که از میان میدان از سمت حسین (ع) و نوزادش به سمت او می تابد.امام حسین (ع) آمده تا فرزند نازنینش را سیراب کند اما نور گلوی اصغر (ع) چشمان حرمله را کور کرده و تیر از کمان رها می شود…
و این خون پاک علی است که با دستان حسین (ع) به آسمان می رود و هرگز به زمین فرو نمی ریزد!
عبرت های عاشورایی
کسانی که دلسوزند نباید بگذارند معیار های الهی در جامعه عوض بشود اگر معیار تقوا در جامعه عوض شد معلوم است که باید خون یک انسان با تقوایی مثل حسین بن علی(ع) ریخته شود اگر زرنگی و دست و پاداری در کار دنیا و پشت سرهم اندازی و دروغگویی و بی اعتنایی به ارزش های اسلامی ملاک قرار گرفت معلوم است که کسی مثل یزید باید در رأس کار قرار بگیرد.(حضرت آیت الله خامنه ای)
سخن امام حسین(ع): مواظب باش از ظلم و آزار کسی که ناصر و یاوری غیر از خدا ندارد.